Hoe zit het nou met de wettelijke garantietermijn in Nederland? Mag die korter zijn dan twee jaar?

Het gebeurt regelmatig: winkels in Nederland die richting consumenten een beroep doen op een garantietermijn van een jaar. Desgevraagd wordt uitgelegd dat Nederland geen wettelijke garantietermijn heeft bepaald, maar die laat afhangen van de eigenschappen van het product. Daarbij wordt dankbaar gebruik gemaakt van informatie verstrekt door diverse overheidsinstanties. Maar klopt die informatie wel? Geldt er in de EU geen minimale wettelijke garantietermijn van twee jaar? RecallDesk heeft dit uitgezocht. De verrassende uitkomst leest u in dit artikel.

“De duur van de wettelijke garantie mag de verkoper of fabrikant niet zelf kiezen. Want dat volgt uit de wet. Veel consumenten denken dat zij volgens de wet standaard recht hebben op 2 jaar garantie. Dit komt uit Europese regels. Maar in Nederland staat geen vaste wettelijke garantietermijn in de wet. Hoelang hebt u dan wettelijke garantie? Zo lang als u mag verwachten dat uw product meegaat. In onze wet staat namelijk dat een product moet bieden wat u ervan mag verwachten. Dat is per product anders. En dat kan korter of langer zijn dan 2 jaar. Het hangt af van alle eigenschappen van uw eigen product. Gaat uw product eerder kapot dan u mocht verwachten? En hebt u het normaal gebruikt? Dan hebt u volgens de wet recht op reparatie of vervanging.”

Aldus de website van de ACM (ConsuWijzer).[1] De Kamer van Koophandel verwijst dankbaar naar de ACM.[2] De Consumentenbond noemt geen termijn en spreekt alleen over de termijn die geldt voor de omkering van bewijslast (zes maanden onder de oude Richtlijn, twaalf maanden onder de huidige Richtlijn).[3] Ook de Rijksoverheid verwijst naar de ACM.[4] Op een andere website van de Rijksoverheid wordt dan juist weer uitgelegd dat consumenten in alle lidstaten van de EU (plus Noorwegen, Liechtenstein en IJsland) recht hebben op minimaal twee jaar wettelijke garantie.[5] Hoe zit het nou?

Artikel 10(1) van Richtlijn (EU) 2019/771 bepaalt dat de verkoper jegens de consument aansprakelijk is voor elk conformiteitsgebrek dat bestaat bij de levering van de goederen en dat aan het licht komt binnen twee jaar na dat tijdstip. Het is een Europese Richtlijn die de minimumrechten vaststelt voor consumenten bij de aankoop van consumptiegoederen. Deze Richtlijn biedt lidstaten geen mogelijkheid om hiervan af te wijken in het nadeel van consumenten. Wel kunnen lidstaten langere termijnen handhaven of invoeren. Nederland heeft weliswaar (en onhandig genoeg) geen termijn opgenomen in de relevante wetgeving, maar heeft daarmee niet beoogd om minder dan twee jaar garantie toe te staan (hetgeen ook in strijd zou zijn met EU wetgeving). Dat kan onder andere worden opgemaakt uit de relevante passages van de Memorie van Toelichting bij Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek, destijds bij de omzetting van artikel 5(1) van Richtlijn (EU) 1999/44 (de voorganger van artikel 10(1) van de huidige Richtlijn) in artikel 21 van boek 7 van het Burgerlijk Wetboek:

“Artikel 5 lid 1 bepaalt dat de verkoper krachtens artikel 3 aansprakelijk is wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen. Titel 7.1 BW kent geen vaste (verval)termijn bij het verstrijken waarvan de koper geen beroep meer kan doen op de rechtsgevolgen van non-conformiteit. Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen. Een belangrijke factor daarbij is uiteraard de levensduur van de zaak. Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar. Met het systeem van titel 7.1 BW wordt meer recht gedaan aan de verscheidenheid van zaken, zodat de termijn van twee jaar uit artikel 5 lid 1 niet wordt overgenomen. In artikel 5 lid 1 wordt voorts bepaald dat indien voor de uitoefening van de in artikel 3 lid 2 vermelde rechten in de nationale wetgeving een verjaringstermijn geldt, deze niet korter mag zijn dan twee jaar vanaf de aflevering. De verjaringstermijn ter zake is in titel 7.1 BW geregeld in artikel 23 lid 2. Deze termijn is twee jaar en begint te lopen op het moment dat de consument het gebrek aan de verkoper meldt. Omdat dit moment nimmer eerder valt dan het moment van aflevering, behoeft deze bepaling geen aanpassing.”

Met andere woorden, in Nederland geldt een minimale garantietermijn van twee jaar. Voor meer duurzame producten mag een langere garantietermijn worden verwacht. De overheid doet er goed aan om alle informatie over wettelijke garantie die door overheidsinstanties wordt verspreid, hierop aan te passen.

Voor vragen over wettelijke garantietermijn, of andere vragen op het gebied van garantie (waaronder fabrieksgarantie) of consumentenrechten, kunt u (ook) terecht bij RecallDesk.

[1] Hoelang heb ik garantie en welke rechten heb ik dan? | ACM ConsuWijzer

[2] Garantie geven | Ondernemersplein (kvk.nl)

[3] Nieuwe regels garantie | Consumentenbond

[4] Welke garanties heb ik op een product? | Rijksoverheid.nl

[5] Wat zijn mijn rechten als ik een product koop in een Europees land? | Rijksoverheid.nl